مهر مادری

 در یکی از روز های سرد زمستان حضرت موسی (ع) در حال گذر از صحرایی پوشیده از برف چشمش به مادری افتاد که کودک خود را با تمام وجود در آغوش گرفته و او را از سرما حفظ می کندبه طوری که به نظر میرسید حاضر است تمام سختی جهان را به جان بخرد ولی کودکش آسیبی نبیند. در همین حالسوالی به ذهن حضرت موسی(ع) رسید: ((که به به چه علت این زن همه ی سختی ها را به جان می خرد تا به کودک گزندی نرسد؟؟!!!))
 از سوی خداون وحی آمد که:
((ای موسی ما،در وجود مادران نعمتی قرار داده ایم،و آن چیزی نیست جز مهر مادری. ))
حضرت موسی فرمودند: ((این چگونه نعمتی است در وجود مادران که به خاطر آن این همه رنج وسختی را به جان می خرند .))
آنگاه از طرف خدا وحی آمد : ((ای موسی می خواهی مهر مادری را از این مادر بگیریم؟؟))
موسی پاسخ داد : ((اری)).
و خداوند مهر مادری را از دل آن مادر برداشت.
حضرت موسی مشاهده کرد که زن کودک را از خود جدا  و در میان برفها رها کرد.
در حالی که صدای گریه ی کودک به گوش میرسید،آن زن بی اعتنا از آنجا دور می شد و ازرنجی که کودک به او تحمیل کرده بود می نالید. حضرت موسی با مشاهده ی این صحنه سخت متاثرشد واز در گاه خداوند خواست که مهر مادری را به آن مادر باز گرداند. سپس مادر حیران و یشیمان از کرده ی خود به نزد کودک بازگشت و با چشمان اشک آلود فرزندش را به آغوش کشید و از انجا دور شد