افطاری تو پارک

روز شنبه افطاری دعوت پدر بزرگ و مامان بزرگ آرنیک جون و آتبین جون بودیم پارک شهدای گمنام یه ۷۰-۸۰ نفری بودن سفره انداخته بودن اونم چه سفره ای چه غذاهای خوشمزه ای دستشون درد نکنه کلی زحمت کشیده بودن هوا هم که عالی بود خلاصه دور همی حسابی چسبید شما هم چون قبلش خوب خوابیده بودی اونجا حسابی خوش اخلاق بودی و اصلا با کسی غریبی نکردی

 راستی امسال مامان بعد ۲ سال روزه خواری به جمع روزه داران پیوسته و یه ۲-۳ روزی هم شده که دیگه شی شی تعطیل شده خوب آخه دیگه دخترم بزرگ شده ولی دیشب وقتی تو خواب به اون چهره معصومت نگاه می کردم ناخوداگاه یاد حرف یکی از همکارام افتادم که بعد گرفتن پسرش از شیر  می گفت گاهی اوقات دلم واسه اون روزایی که بهش شیر می دادم تنگ می شه و یه لحظه اون دلتنگی سراغ منم اومد دلتنگی واسه نگاههاي زيبا و پر معناي تو موقع خوردن شير كه زيباترين لحظهاي من رو ساختند... بازي دستهاي كوچولوت...و هزاران نگاه و حركت پر معنا از وجود نازنینت كه فقط و فقط مال من و تو بود  و هيچ كدوم در هيچ كلمه و جمله اي قابل بيان نيست چه زود بزرگ شدی دوست دارم عزیز مامان    

از اونجا رفتیم پارک توحید هم واسه پیاده روی و هم واسه دیدین استخر مخصوص قایق سواری بچه ها قایقای کوچولوی بامزه که به جای پا باید با دست پدالشو می چرخوندی و چون شما هنوز کوچمچکولی هستی و نمی تونی پدالشو بچرخونی فقط همون کنار استخر سوار یه قایق کردیمت بعدشم قطار سواری با مامان که من کلی می ترسیدم نکنه الان قطاره چپه بشه  و نهایتا خونه واسه اینکه دخملی شام بخوره و لالا کنه